آیه 14 سوره روم

از دانشنامه‌ی اسلامی

وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ

[30–14] (مشاهده آیه در سوره)


<<13 آیه 14 سوره روم 15>>
سوره :سوره روم (30)
جزء :21
نزول :مکه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و روزی که ساعت قیامت بر پا شود در آن روز خلایق (بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصیان) فرقه فرقه شوند.

و روزی که قیامت برپا شود آن روز [همه] از هم جدا می شوند،

و روزى كه رستاخيز برپا گردد، آن روز [مردم‌] پراكنده مى‌شوند.

و چون قيامت برپا شود، در آن روز از يكديگر ببرند.

آن روز که قیامت برپا می‌گردد، (مردم) از هم جدا می‌شوند؛

ترجمه های انگلیسی(English translations)

The day the Hour sets in, they will be divided on that day [in separate groups]:

And at the time when the hour shall come, at that time they shall become separated one from the other.

In the day when the Hour cometh, in that day they will be sundered.

On the Day that the Hour will be established,- that Day shall (all men) be sorted out.

معانی کلمات آیه

«یَتَفَرَّقُونَ»: مراد از تفرق، جدا شدن صف مؤمنان از صف کافران است که دسته‌ای به بهشت و گروهی به دوزخ می‌روند و هر یک سرنوشت ابدی خود را می‌آغازد.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ «14»

و روزى كه قيامت بر پا مى‌شود، در آن روز (مردم) از هم جدا مى‌شوند.

فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ «15»

پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى نيكو انجام دادند، پس آنان در باغى (از بهشت) شادمان خواهند بود.

نکته ها

«رَوْضَةٍ»، به باغى گفته مى‌شود كه آب و درخت فراوان دارد.

كلمه‌ «يُحْبَرُونَ» از «حبر»، به معناى حالت سرورى است كه آثار آن در چهره نمايان شود.

پیام ها

1- در قيامت، پاكان از ناپاكان جدا مى‌شوند. «يَتَفَرَّقُونَ» (قيامت از يك سو «يَوْمَ الْجَمْعِ» «1» روز گردهمايى است و از سوى ديگر «يَوْمُ الْفَصْلِ» «2»، روز جدايى.)

2- قيامت روز پايان پيوندها و دوستى‌هاى غير الهى است. «يَتَفَرَّقُونَ»

3- ايمان همراه با عمل و كارهاى خوب ارزشمند است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»

4- ايمان و انگيزه، مهم‌تر از عمل است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»

5- شرط رستگارى و ورود به بهشت، ايمان و عمل صالح است. «فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ»

«1». شورى، 7.

«2». صافات، 21.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌7، ص: 186

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ «14»

وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ: و روزى كه بر پا شود قيامت و رستخيز، يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ‌: آن هنگام پراكنده گردند و از هم جدا شوند، گروهى را به اعلا عليين آورند و گروهى را به اسفل سافلين بياندازند، بعضى در رحمت و بعضى در زحمت، جمعى در درجه وصلت، و جمعى در دركه مفارقت، فرقه‌اى بر سرير محبت، و فرقه‌اى بر حصير محنت، آن را انواع ثواب و اين را اصناف عذاب، عده‌اى در بهشت و بسيارى در جهنم، چنانكه فرمايد:


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ «11» وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ «12» وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ «13» وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ «14» فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ «15»

وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ فَأُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ «16» فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ «17» وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ «18» يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ «19»

ترجمه‌

خدا مى‌آفريند خلق را پس اعاده ميدهد آنرا پس بسوى او رجوع داده ميشويد و روزى كه بر پا شود قيامت نوميد ميشوند گناهكاران و نباشد براى آنها از شريكهاشان شفيعانى و باشند بشريكهاشان كافران‌

و روز كه بپا ميشود قيامت مردم در آنروز متفرّق ميشوند پس امّا آنانكه ايمان آوردند و كردند كارهاى نيك پس ايشان در بوستانى مسرور كرده ميشوند

و امّا آنها

جلد 4 صفحه 248

كه كافر شدند و تكذيب كردند آيتهاى ما و ملاقات آخرت را پس آنها در عذاب حاضر كرده شدگانند

پس تنزيه كنيد خدا را هنگاميكه بشب ميرسيد و هنگاميكه صبح ميكنيد

و مر او را است ستايش در آسمانها و زمين و در آخر روز و هنگاميكه به نيمروز در آئيد

بيرون مى‌آورد زنده را از مرده و بيرون مى‌آورد مرده را از زنده و زنده ميكند زمين را بعد از مردنش و اينچنين بيرون آورده ميشويد.

تفسير

خداوند متعال در اين آيات شريفه بيان قدرت و عزّت و عظمت خود را فرموده باين تقريب كه خداوند تمام مردم را بدوا خلق ميفرمايد و بعدا ميميراند و اعاده ميدهد اجزاء متفرّقه هر كس را بصورت اوّل و زنده ميكند پس بمحضر الهى رجوع داده ميشوند براى حساب و حكم و پاداش او و يرجعون بصيغه مغايب نيز قرائت شده و بنابر قرائت مشهوره عدول از غيبت بخطاب شده بمناسبت عدول از ضمير مفرد بجمع و روز كه بر پا شود قيامت كه يكى از اسماء آن ساعت است براى آنكه وقت مقدّر الهى است بت‌پرستان گنه كار با حال يأس و نااميدى و تحيّر در پيشگاه الهى جلّ شأنه واقف خواهند شد و هيچ يك از بتهائيكه اميد بشفاعت آنها داشتند نمى‌توانند از پرستش- كنندگان خودشان دستگيرى كنند لذا اينها هم منكر خدائى و شفاعت و ساير آثار وجودى آنها شوند و بيزارى جويند از آنها در ساحت ربوبى و نيز در آنروز كه روز بى‌نظيرى است و براى اهمّيّتش تكرار شده مردم از يكديگر متفرّق و جدا ميشوند يكدسته كه اهل ايمان باصول دين و مذهبند و بوظائف عملى خود در دنيا قيام نمودند در بوستانى بى نظير در بزرگى و صفا و طراوت و حسن منظر خرّم و خندان و مسرور و خوشحالند بطوريكه آثار فرح در رخسارشان مشهود ميشود و يكدسته كه منكر خدا و روز جزا و مكذّب انبيا و اوصيا بودند با كمال خفّت و خوارى در آتش جهنّم براى عذاب حاضر كرده خواهند شد و هميشه آنجا خواهند بود و غيبتى از آنجا براى آنها نخواهد بود پس اى بندگان خدا تسبيح و تنزيه كنيد او را در وقتى كه شام ميكنيد و صبح مينمائيد و او است مستحقّ حمد و ثنا در آسمانها و زمين و در آخر روز و وقتى كه داخل در ظهر ميشويد كه‌

جلد 4 صفحه 249

وقت اوّل و دوم وقت ظهور قدرت و وقت سوم و چهارم وقت بروز نعمت است و بعضى تسبيح در اين اوقات را كنايه از نمازهاى پنجگانه دانسته‌اند كه مشتمل بر تسبيح و تقديس و حمد و ثناى الهى است و حين تمسون را اشاره بنماز مغرب و عشاء گرفته‌اند و حين تصبحون را كنايه از نماز صبح و عشيّا را از نماز عصر و حين تظهرون را اماره براى نماز ظهر قرار داده‌اند و مناسبت تسبيح را با شب و تحميد را با روز ظهور سستى و كسالت در شب و تغيير حالت و تجديد نعمت در روز دانسته‌اند و نماز صبح را چون در تاريكى است از شب شمرده‌اند و بنابراين و عشيّا عطف است بر فى السّموات و الارض يعنى مر او را است حمد در آسمانها و زمين و در وقت عشاء و محتمل است عطف باشد بر حين تصبحون و جمله و له الحمد فى السّموات و الارض معترضه باشد براى بيان حسن تعقّب تسبيح بتحميد و بنابراين اختصاصى براى تسبيح بشب و تحميد بروز نخواهد بود و بنظر حقير محتمل است عشيّا و حين تظهرون اشاره بوقت ناهار و شام باشد و در اينصورت مناسبت آن با حمد و شكر واضح است چنانچه مناسبت تسبيح با اوّل شب كه وقت فراغت از كار و اوّل صبح كه وقت شروع بكار است پوشيده نيست و خداوند بيرون مى‌آورد انسانرا كه زنده و جاندار است از نطفه كه مرده و بى جان است و بعكس و بيرون مى‌آورد مؤمن را از نسل كافر و كافر را از نسل مؤمن چنانچه از ائمّه اطهار عليهم السّلام روايت شده و زنده ميكند زمين را به روئيدن نبات بعد از موات شدنش و همانطور كه نبات از زمين ميرويد مردم در قيامت از قبرها بيرون آورده خواهند شد و تخرجون بصيغه معلوم نيز قرائت شده است و در بعضى از روايات ائمّه اطهار احياء ارض به بيرون آمدن مردانى از آن كه زمين را زنده ميكنند باقامه عدل و اجراء حدّ در آن و نافع‌ترند از نزول چهل روز باران براى آن تفسير و تأويل شده است و اللّه تعالى و اوليائه اعلم بمراده.

جلد 4 صفحه 250

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ يَوم‌َ تَقُوم‌ُ السّاعَةُ يَومَئِذٍ يَتَفَرَّقُون‌َ «14»

و روزي‌ ‌که‌ قيامت‌ ‌بر‌ پا مي‌شود و خلق‌ اولين‌ و آخرين‌ ‌در‌ صحراي‌ محشر جمع‌ مي‌شوند ‌در‌ ‌آن‌ روز ‌از‌ يكديگر جدا مي‌شوند.

خداوند فرداي‌ قيامت‌ دسته‌ بندي‌ مي‌كند و احزاب‌ متفرقه‌ تشكيل‌ مي‌دهد و اصناف‌ مختلفه‌ و اينها ‌را‌ ‌از‌ يك‌ ديگر جدا مي‌فرمايد. اولا دو صنف‌ مي‌فرمايد: اصحاب‌ يمين‌ و اصحاب‌ شمال‌. اصحاب‌ يمين‌ ‌را‌ دو صنف‌ مي‌فرمايد مقربون‌ و ‌غير‌ مقربون‌. بعدا مقربون‌ ‌را‌ درجات‌ مختلفه‌ قرار مي‌دهد ‌که‌ درجه اعلي‌، ‌محمّد‌ و آل‌ ‌او‌ (ص‌) مي‌باشد و درجه‌ ‌ما دون‌ ساير انبياء و اوصياء، آنهم‌ بدرجات‌ مختلفه‌، و ‌غير‌ مقربين‌ ‌از‌ اصحاب‌ يمين‌ ‌که‌ مؤمنين‌ باشند.

آنهم‌ مجانين‌ يك‌ طرف‌. اطفال‌ يك‌ طرف‌ ‌که‌ ‌غير‌ مكلفين‌ هستند و مكلفين‌ ‌هم‌ متقين‌ ‌که‌ آلوده‌ ‌به‌ معاصي‌ نشده‌. ‌با‌ ‌غير‌ متقين‌. متقين‌ ‌هم‌ بدرجات‌ اعمال‌ صالحه‌ تفاوت‌ درجات‌ دارند و ‌غير‌ متقين‌ ‌هم‌ ‌به‌ مقدار معاصي‌ ‌خود‌ تفاوت‌ دارند و يك‌ قسمت‌ ‌هم‌ اصحاب‌ اعراف‌ هستند ‌که‌ نه‌ ‌در‌ قسمت‌ اصحاب‌ يمين‌ هستند و نه‌ ‌در‌ قسمت‌ اصحاب‌ شمال‌. ايماني‌ دارند لكن‌

جلد 14 - صفحه 368

آلودگي‌ زيادي‌ دارند و اينها نظر ‌به‌ اصحاب‌ يمين‌ مي‌كنند. اميدوار مي‌شوند ‌که‌ اي‌ كاش‌ ‌ما ‌هم‌ ‌به‌ اينها ملحق‌ مي‌شديم‌ و نظر ‌به‌ اصحاب‌ شمال‌ مي‌كنند خائف‌ مي‌شوند ‌که‌ مبادا ‌ما ‌را‌ ‌به‌ اينها ملحق‌ كنند. چنانچه‌ شرح‌ حال‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌در‌ سوره‌ اعراف‌ بيان‌ مي‌فرمايد: وَ عَلَي‌ الأَعراف‌ِ رِجال‌ٌ‌-‌ ‌الي‌ ‌قوله‌ ‌تعالي‌‌-‌ ادخُلُوا الجَنَّةَ لا خَوف‌ٌ عَلَيكُم‌ وَ لا أَنتُم‌ تَحزَنُون‌َ (سوره‌ اعراف‌ ‌آيه‌، 46 ‌الي‌ 49) ‌که‌ شرحش‌ ‌در‌ مجلد پنجم‌ ‌اينکه‌ تفسير صفحه‌ 326 ‌الي‌ 329 بيان‌ ‌شده‌ ‌است‌ و اما اصحاب‌ شمال‌ آنهم‌ اصناف‌ مختلف‌ هستند: منافقين‌، مشركين‌، كفار، ضالين‌، شاكين‌، ظالمين‌، مبدعين‌. آنهم‌ ‌به‌ تفاوت‌ دركات‌ مختلف‌ دارند.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 14)- سپس به گروههای مختلف مردم در آن روز اشاره کرده، می‌گوید:

«روزی که قیامت بر پا می‌شود مردم از هم جدا می‌گردند» (وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَتَفَرَّقُونَ).

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

منابع